<div><img src="/EditBackyard/EditorData/Photo/2015/Mar/314201514-1b.jpg" width="600" height="351" alt="" /> </div><div> </div><div><span style="color: #3e3e3e; font-size: 16px; white-space: pre-wrap; background-color: #f8f7f5;">父亲对我的家教,就是这样在“正能量”与“负能量”之间徘徊,</span><wbr style="color: #3e3e3e; font-size: 16px; white-space: pre-wrap; background-color: #f8f7f5;"><span style="color: #3e3e3e; font-size: 16px; white-space: pre-wrap; background-color: #f8f7f5;">这也是我自己做了父亲之后的纠结。已经看到的真相与思想,</span><wbr style="color: #3e3e3e; font-size: 16px; white-space: pre-wrap; background-color: #f8f7f5;"><span style="color: #3e3e3e; font-size: 16px; white-space: pre-wrap; background-color: #f8f7f5;">即使说,什么时候对孩子说,说到什么程度?</span><br /> </div><div> </div><div><blockquote style="margin: 0px; padding: 0px 5px; max-width: 100%; border-left-width: 5px; border-left-style: solid; border-left-color: #963135; color: #3e3e3e; font-weight: 700; font-size: 20px; font-family: \’Microsoft YaHei\’; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><ol style="margin: 0px; padding: 0px 0px 0px 30px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><li style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><p style="padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; font-size: 18px; word-wrap: break-word !important;">“枪声一响,爷娘白养”</span></p></li></ol></blockquote><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我出生于1952年上海一个工人家庭,母亲没文化,父亲喜文墨,<wbr>会几笔书画。后来才知道,他小学四年级即辍学,是靠自学成才,<wbr>炼成一手字画,脱产担任工会宣传委员。从五十年代初到文革结束,<wbr>父亲工资没涨过,大饥荒时响应号召,自己降了一级,<wbr>从80减到75元,那时母亲也上班,孩子少,日子还过得去。<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">星期天早上,父亲躺在床上翻《解放日报》中缝,那里有小孩看的“<wbr>早早场”影讯,见有中意的,即让我带妹妹去看。如无中意,<wbr>也会掏出零钱,嘱我带妹妹去街上把小皮鞋擦一擦。<wbr>记得那时我和妹妹各有一双小皮鞋,棕色的,高帮,咯噔咯噔走,<wbr>很神气。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">父亲有一辆自行车,有时带我们去街上吃早点,我坐前面车杠,<wbr>妹妹坐后面书包架,他就那么推着走,一男一女,<wbr>大概他也觉得很得意。那时物价多以“分”计,早早场电影“五分”<wbr>,小孩擦皮鞋“五分”,阳春面“八分”,小馄饨稍贵,“一角”。<wbr>出门坐三轮车,也不过两、三角钱的样子,<wbr>苏州河那几座桥在我眼里比今天高大峻陡,工人蹬着很吃力,<wbr>父亲下来帮着推,我就从妈妈膝盖爬到父亲的空位上,<wbr>返身扒着车背看他推,小眼瞪大眼。</p><div><img src="/EditBackyard/EditorData/Photo/2015/Mar/314201514-2b.jpg" width="600" height="351" alt="" /> </div><div><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">(苏州河上外白渡桥)</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">孩子眼里看到的社会只有很小的一半,另有一大半父亲是掩在身后,<wbr>不说。成年后听母亲有一搭没一搭地说,才知道在他们的记忆里,<wbr>那一半有忧虑,有害怕,还有惊惧。1950年她刚从乡下嫁过来,<wbr>还未完全融入城市,街上不时传来警车抓人的声音,一听那声音,<wbr>小孩就喊“强盗车来啦”,疯跑到外面去看,她一听见就害怕。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">有一次我爷爷对她说,“你也要个思想准备啊,下次就轮到老大啦(<wbr>指我父亲)”,她不明就里,吓得哆嗦,楼梯都下不来。现在知道,<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><wbr>那是“镇反”大逮捕在城市中营造的恐怖气氛,以致人人自危</strong>。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">毛泽东答复华东局请示报告曾厉言批示,南京、<wbr>上海这样的城市杀人太少,要多杀!(注1)<wbr>我居然是在这样的时代诞生于一个“<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">多杀</strong>”的城市?<wbr>后来读霍布斯生平,说他诞生于1588年西班牙无敌舰队来袭,<wbr>满城惊恐,他母亲因惊惧而早产,方有所悟。<wbr>霍布斯成年后为何那样写作,为何将新型国家命名为《利维坦》,<wbr>这和他童年记忆、甚至胎中记忆有关。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; font-size: 14px; word-wrap: break-word !important;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #7f7f7f; word-wrap: break-word !important;">注1:参见尹曙生:“毛泽东与第三次全国公安会议”,《<wbr>炎黄春秋》2014年第五期。</span></strong></span><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">什么是潜意识?本人尚未形成记忆时被写进的心理基因,也称“<wbr>胎教”。他本人不自觉,<wbr>但此后的写作基本上是早期记忆的注解与释放,无可救药。<wbr>我后来总结50年代是“刽子手与诗人共同统治的年代”,<wbr>也理解王蒙的“青春万岁”,每个人都有他自己的记忆。<wbr>但实在厌恶那样的煽情诗句——“所有的,所有的日子都来吧!”<wbr>所有的日子都可以“来”,但不能以偏概全,尤其不能以“诗人”<wbr>盖住另一半。<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我记事较晚,有一块铁渣渣沉淀在记忆底部,似乎是个标记。<wbr>那是1958年大炼钢铁,街上有各种小高炉扔弃的铁渣块,<wbr>我不知从哪儿捡来一块,不与父亲说,就蹲在一个犄角旮旯,<wbr>闷着头将那东西翻过来掉过去地看,怎么也看不明白。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">那东西奇形怪状,有点像父亲喜好的假山石——“瘦、漏、透、皱”<wbr>,却又铁冷生硬,不符合儿童视野里能见到的天然物品,<wbr>也许因为后一点,我蹲在那儿盯着那东西看,琢磨很久,<wbr>最终还是放弃。孩提时候的玩具都忘记了,这块不是玩具的“玩具”<wbr>却印象深刻,这大概就是我好钻牛角尖的开始。<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">那时城里也办过街道人民公社,还办街道食堂。<wbr>大食堂不知为什么解散,各人回各家,苦日子就开始了。<wbr>大城市还不至于饿死人,但口粮锐减,搭配红薯、麸皮面,<wbr>南方人叫山芋、黑面粉。现在时兴的麸皮面疙瘩、红薯,<wbr>小时候都吃过,而且是吃得害怕,留下心理障碍,<wbr>现在再怎么宣传也绝口不碰。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">那时中小学还流行培养小球藻,就放在厕所尿槽里,<wbr>现在知道这也是用来填饥的东西,那时不知道这玩意有什么意思,<wbr>小男孩一下课就盯着那一排桶尿,还比赛谁尿的准,正中校方下怀。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">家里的填饥物则是豆腐渣,搭配胡萝卜,奶奶不知从哪儿搞来,<wbr>就放在饭锅头上蒸,隔三岔五地蒸,一股药腥味,难以下咽。<wbr>那也是吃伤的东西,现在都成了健康食品。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">如今孩子不可能对社区粮店有印象,那时我们放学走过弄堂口粮店,<wbr>都会张望一下,店里有块小黑板,上面写着米、面、薯配给比例,<wbr>常有变动,小黑板连接着每家每户的锅与碗。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">有一个日子至关紧要,真像刀刻一样,现在想忘也忘不掉,<wbr>即每个月的26号:从这一天起居民可以买下一个月的粮,<wbr>提前四天。奶奶好像连一天都等不起,没到这一天,<wbr>就念叨还有几天,26号一到,立刻让我跟着去粮店,<wbr>把下个月的粮买回来,似乎真到了“家无隔夜粮”的地步?<wbr>卡车来粮店卸粮,麻包扛完后,车底板总还留一些残屑,<wbr>男孩们就站在卡车旁边等,一看货卸完,立刻跳上去哄抢,<wbr>打成一团。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">此外还有两个细节,可以贡献给今天的文学家?<wbr>过年时去父亲单位看他们演现代戏叫《一支枪》,<wbr>不外乎老乡掩护新四军,军民鱼水情,<wbr>演到那个女主角偷偷煮烧饼喂伤员,一边搅调羹一边唱,<wbr>孩子们就像听到口令,刷一下全体起立,伸长脖子,<wbr>盯着台上那只碗看。回来路上还要争,那碗里是真烧饼还是假烧饼?<wbr>最后达成“共识”(其实是渴望),一致认为那是真的,<wbr>于是就产生今日网语所谓:“羡慕、嫉妒、恨”,一起流口水。<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">邻居家有七个孩子,晚饭后抢着洗碗,尤其要争着洗那口粥锅,<wbr>鸡吵鬼喊,声声可闻。后经大人介入“政治协商”,<wbr>规定一人洗一天,一周一轮换。那不是学雷锋,<wbr>而是抢锅底残留的那一点粥汤,曲起小食指,兜底一刮,<wbr>再那么一舔,那个美味!</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我们这一代普遍不长个,就是因为那几年饿的,营养不良。<wbr>我还算好,没耽误长个,是靠父亲、爷爷重男轻女,<wbr>从自己的口粮中一口一口省下来,有时还悄悄带我出去吃个烧饼、<wbr>面条什么的,至今我妹妹说起,还愤愤不平。<wbr>父亲那时就演那个新四军伤员,却说他在后台排练时饿晕过两次,<wbr>小腿上一按一个坑,浮肿,可见那烧饼是假的。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><img src="https://mail.google.com/mail/u/0/?ui=2&ik=9f528017b1&view=fimg&th=14c18d65a716015f&attid=0.2&disp=emb&realattid=ii_14c1219f7f1619d3&attbid=ANGjdJ-l2bPqmQFQHngcSSm0dgIohHA0Ya6hf7_gyRuq1JvKFhO_fbeG2gBXxsugAKV5CMm2IUwAu3Ts3KxFN6XJ7vsJk1o-h3EhHWOJwIwmmQEmZ7lSC_19ejB7BZQ&sz=w2-h2&ats=1426347537415&rm=14c18d65a716015f&zw&atsh=1" alt="内嵌图片 1" width="1" height="1" /><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" />(50年代,上海市武宁路小学学生在校门口合影)<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我虽小,但也能感受到人心浮动,社会不安,用今天话来说,即“<wbr>维稳”形势严峻。老人们总在传言哪条马路上有人被“剥猪猡”(<wbr>沪语,遭抢劫被剥光),哪条河道漂出无名浮尸,天一黑,<wbr>就不许我们出去。街上不断出现枪毙人的布告,红笔一勾,<wbr>人头落地,体育老师比较糙,如此评论:“<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">枪声一响,爷娘白养!</strong>”</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我有一个从家乡失学流窜出来的同龄玩伴,他教会我一些乡下儿歌。<wbr>后来学历史,才知道那是历朝历代都会出现的“荒岁歌”,<wbr>成年人道路以目,不敢言,孺子却在城乡道路旁唱,<wbr>皇帝听见都害怕。“大跃进”之后上海地区流传的“荒岁歌”<wbr>也这样,都很反动。然童言无忌,我们或私下唱,<wbr>或在放学回来的路上扯着喉咙喊,其实是瞎叫唤。<wbr>尤其是下面第三首,跺着脚齐声喊,还要拍着屁股后面的书包“<wbr>伴奏”,很有节奏感。现在权当史料,辑录如下:<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">莫激动,激动要变长方形的马桶。(注2)<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">共产党、毛主席,拆散多少好夫妻。(注3)<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">谁放的臭屁,震动了大地,穿过了彼得堡,到达了意大利。(注4)<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #7f7f7f; font-size: 14px; word-wrap: break-word !important;">注2:宁波口音,以谐音影射,估计是从溪口蒋介石家乡传来?</span></strong></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #7f7f7f; font-size: 14px; word-wrap: break-word !important;">注3:苏北口音,过于直白,只敢背着老师、家长私下唱。<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></span></strong></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #7f7f7f; font-size: 14px; word-wrap: break-word !important;">注4:国语,穿过了彼得堡,指“批苏反修”;到达了意大利,喻“<wbr>论陶里亚蒂同志与我们的分歧”,陶氏时任意共总书记。<wbr>这么复杂的寓意,孩子不懂,估计有长胡子的人在阴暗角落里教,<wbr>是从北京传来?只有那地方的人有政治情结,而且关注理论。<wbr>后来听说此首童谣流传极广,直至东北,到70年代,<wbr>长春的孩子还在传唱。</span></strong><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><blockquote style="margin: 0px; padding: 0px 5px; max-width: 100%; border-left-width: 5px; border-left-style: solid; border-left-color: #963135; color: #3e3e3e; font-weight: 700; font-size: 20px; font-family: \’Microsoft YaHei\’; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><p style="padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; font-size: 18px; word-wrap: break-word !important;">2.“学文科不是犯罪,就是受罪”<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></span></p></blockquote><p style="padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我1960年进小学,因长子开蒙,父亲又重视教育,全家出动,<wbr>去南京路永安公司买书包、铅笔盒,我还多要了一块小黑板。<wbr>此后他不断与我讲他少年失学、又渴望上学的故事,<wbr>说有一次他从马路上捡回一片彩色字纸,上面有招募图画,<wbr>以为可以免费上学,高兴极了,爷爷告诉他,那是教堂的传单,<wbr>人家是招募义工!一下子跌入冰窟窿。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我上学不久,有一个女老师姓钱,对我很关注,老打听父亲在哪儿,<wbr>现在怎么样?回来与父亲一说,他回忆起那是他辍学前的同学,<wbr>就坐一张桌子啊,还是校董的女儿!想不到她今天来教我儿子了?<wbr>开家长会时他特意去看望了钱老师。我估计父亲那时的心情,<wbr>只恨没听到90年代才流行起来的那首校园歌曲,高晓松填词谱曲:<wbr>《同桌的你》。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">三年级前,父亲给我订《儿童时代》,三年级后订《少年文艺》,<wbr>一直到文革前家境渐窘,他停了自己的《解放日报》,<wbr>也没有给我停这份杂志。《少年文艺》我曾经拥有全套,<wbr>现在很怀念,却被弄堂里的孩子东借西借,一本都未留下,<wbr>但无形中给我形塑文科偏好,再难散去。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">从那时起,父亲开始带我去南京路“朵云轩”看字画,一笔字、<wbr>一张画反复琢磨,还要在手心临摹,一泡就是一个星期天下午。<wbr>这就苦了我,年龄小,看不懂,耗时间又长,遂起厌腻,<wbr>以致我很长时间对字画古迹、文人情趣格格不入,<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">就跟吃红薯吃伤了<wbr>一样</strong>。<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><img src="https://mail.google.com/mail/u/0/?ui=2&ik=9f528017b1&view=fimg&th=14c18d65a716015f&attid=0.6&disp=emb&realattid=ii_14c1219f9a0202ac&attbid=ANGjdJ_lJ0KYjxlmZQOYpZ8xkAdiiRmdOLu_dlybvE7Afb4ywuIc2zLFyU6S1MpMEanjx9juv76yKWLsFTi94hb-qxI9Aztp8dSlYUrA7elxHUDqPOapaQI6Y354AUA&sz=w2-h2&ats=1426347537416&rm=14c18d65a716015f&zw&atsh=1" alt="内嵌图片 2" width="1" height="1" /><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">(《少年文艺》创刊号封面插图)<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">那时电影院新片公映,会提前给各单位宣传干部发两张招待票,<wbr>免费,父<span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #000000; word-wrap: break-word !important;">亲即带我去。早早场电影不看了,<wbr>跳过同龄人都爱看的少年电影,<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">一下子进入成年人阶段,<wbr>又造成一个反差</strong></span>。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">很多同龄人看过的如《七十二家房客》《三毛学生意》,父亲不屑。<wbr>他厌恶本地滑稽戏,认其为油滑、低劣与地域偏见,<wbr>充满上海人的恶俗气,格局狭小,一如他后来厌恶赵本山;<wbr>同龄人从未听说过的那些西方译制片,如《木木》《复活》《<wbr>天堂里的笑声》,很“小众”,他却在我不适宜的年龄带我去看。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">他尤为欣赏老舍和北京人艺的《茶馆》,认为那才是舞台艺术,<wbr>大气。三十年后这家剧团来上海首演,<wbr>我咬咬牙给他买美琪大戏院前排居中最昂贵的座位,他那个高兴,<wbr>还特意在演出前与演员攀谈了一会儿。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">但他不知道我少年时的尴尬:那时与同龄玩伴聊戏聊电影,<wbr>我看过的他们闻所未闻,他们耳熟能详甚至能模仿的我都没看过,<wbr>双方都觉得怪异。这种教育带给我的面容显老,与年龄不相称,<wbr>看上去比同龄人大几岁,以致高年级同学称我为“留级生”。<span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #000000; word-wrap: break-word !important;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">因为老<wbr>得早,成年后反而不显了,于是自嘲为“水洗布,自来旧”</strong></span>。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">还有两件事,对我正在形成的“世界观”也造成“负能量”。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">一是爷爷得罪本单位官僚,被克扣了两级工资,<wbr>从六十元降到四十八元,这在今天微不足道,<wbr>但在60年代初不是小数。父亲不服,给各级机构写申诉,<wbr>一直告到上海市委、华东局。但他毕竟是干部,<wbr>知道这种告状信最后还会落到被告状的官员手里,<wbr>一旦辨认出字迹定会打击报复,于是他将这些状纸修改定稿,<wbr>交由我誊抄再发出。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">这对一个小学生是苦役,往往要抄一个星期天,<wbr>我就这样记住了柯庆施的名字。那么小的年龄参与“信访”,成了“<wbr>上访户”,这对一个孩子心灵会带来多大影响?(注5)</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #7f7f7f; font-size: 14px; word-wrap: break-word !important;">注5:两个月前在上海见80岁朱正老先生,<wbr>问杨小凯生前多次提及他在狱中的启蒙者刘凤翔,后人后事如何?<wbr>朱正57年在长沙,恰好与刘凤翔同一报社,还一起打成右派。<wbr>朱先生说起刘凤翔逆境中再婚,牵线者是一个十岁左右小女孩。<wbr>那孩子为家中冤案上访,冒险进京,一定要见毛主席,<wbr>结果见到陈伯达,后者接过状纸并承诺:“毛主席不在家,<wbr>他回来后我一定代你转交?”那时刘凤翔也在京上访,<wbr>认识了这个小女孩,是刘凤翔帮这孩子写的状纸,进而认识她全家。<wbr>此后,是那孩子在自己母亲与刘凤翔之间牵线,竟成一段姻缘,<wbr>亦为奇事。</span></strong></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" />另一件事是父亲有个表弟,政治上积极,性格上倔强,<wbr>一巴掌能把家乡来逃难的生父(地主)呵斥回去。单位里动员职工“<wbr>除四害”,冬天也要打苍蝇,他发牢骚抵制。于是开除团籍、公职,<wbr>发配至四百里外的安徽劳改农场,也是不断申诉,父亲暗中协助。<wbr>1961年他在那里啃树皮过活,捡了一条命,<wbr>也不知用什么办法逃离劳改农场,昼伏夜出,步行四百里,<wbr>潜行至上海,入夜来敲门。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">门开处,老哥俩惊认、相认,抱头痛哭;灯光下,表叔囚首垢面,<wbr>饿得脱了形,背上还长着个大疮,那样子恰如电影《归来》<wbr>一开场陈道明扮演的逃犯,有过之无不及。他们怕惊动邻居,<wbr>用旧报纸把电灯泡裹起来,交头接耳说了一夜话,就像地下党。<wbr>那天晚上我被惊醒,躺在被子里假装睡着,他们说什么我记不住,<wbr>也未必听懂。但人间有官僚,官僚会害人,<wbr>这样的印象有如烙铁烙在一个少年人心底,再也抹不去。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><img src="https://mail.google.com/mail/u/0/?ui=2&ik=9f528017b1&view=fimg&th=14c18d65a716015f&attid=0.5&disp=emb&realattid=ii_14c121a10f25d0dd&attbid=ANGjdJ8le-66OrfM9_EhNkh4vmsGvEWX1A4QSLikT0oXGXD0JdMD2aS3X7zWzCgBL3UVYWL7CgMWNZ8w2nn71QHrGxAqRmwxRj_ScNaFbFEw3I7HyBoe4p2BbTgqYBs&sz=w2-h2&ats=1426347537417&rm=14c18d65a716015f&zw&atsh=1" alt="内嵌图片 4" width="1" height="1" /><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">(《归来》中的陈道明)</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">如此耳濡目染,与我在学校接受的正面教育构成强烈反差,<wbr>会造成什么后果父亲也许没有估计到,或者估计到了,估计不足。</strong>从<wbr>三年级起,这些“负能量”就开始在我心里“发酵”,屡屡犯事。<wbr>那时课外作业不重,下午有大块时间自由支配,同学们疯玩一阵,<wbr>也会去学校附近的棚户区瞎转。我指着穷苦人居住的“滚地龙”<wbr>窝棚,模仿当时党报上开出的一个长期栏目“在资本主义大墙下”,<wbr>却是反过来说:“看,这就是社会主义大墙下!”</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">这就是我“恰同学少年,挥斥方遒”的开始?<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">其实是人生识字闯祸始</strong><wbr>。<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">那一年命题作文,我将老师定下的题目划了大叉,<wbr>大叉下又另拟反题:“评我班三好学生评选”,<wbr>以幼稚笔触极尽讽刺挖苦之能事。用今天的话来说,<wbr>这是与主旋律不合,公然犯上,应该严惩。但班主任庞老师教语文,<wbr>她对我偏爱呵护,竟給了一个“良”,没有惩处。<wbr>现在想来那是我人生最早的岔路口,<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">如果庞老师能将“<wbr>动乱因素扑灭在萌芽阶段”,也许就不会有后面的事发生,<wbr>我还有药可救?</strong></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">后来年爷爷病逝,父亲悲愤难抑,做了一件很冲动的事:披麻戴孝,<wbr>将白纸挽联糊上了单位党支部书记的办公室。这在当时可谓造反,<wbr>大逆,肯定记入档案内控,成为他后半生难以升迁的政治障碍。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">那一年我初小升高小,受家中气氛感染,期终大考闯了一个祸。在“<wbr>难忘的一件事”这一命题下,我没有写“好人好事”“春游”“<wbr>秋游”,而是写生活中的阴暗面——爷爷含冤去世,<wbr>全家笼罩在悲愤压抑中。写得还很长,分出“一、二、三”小章目,<wbr>煞有介事。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">那时校园氛围已经很紧张,老师们下班后不能走,加班加点学“<wbr>社论”,“突出政治”,一个个面容严肃。庞老师看到我那篇“<wbr>文章”再也不敢做主,上交校长判卷。结果我又碰上好人,<wbr>那校长是民盟委员,60年代初还戴金丝眼镜穿旗袍,有点“<wbr>民国范”。她看完后居然也给了一个“良”,放我过关,没有留级。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">但庞老师想想不敢大意,也许是校长的交代,她写信给父亲,<wbr>郑重其事约他星期天去她家谈一次。那时家访很寻常,<wbr>但都是教师来学生家,反过来约家长去教师家面谈,则从未听说过。<wbr>父母穿戴整齐,像去开什么严肃会议,乘电车去市中心庞老师家。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">那个下午我忐忑不安,等父母归来,准备挨训。父亲回来一言不发,<wbr>但从脸色看,他们谈得很不轻松,<wbr>估计提到了那个年月成年人之间谈虎色变的“反右”?<wbr>因为父亲把老师约谈的信交给我,那上面有句话很严峻,<wbr>难以想象是出自那样温婉的女教师之手——“<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">你的儿子长大后,<wbr>要么是个大有益于人民的人,要么是个大右派</strong>”!</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我自己一看这话,也吓坏了。那时我未必知道什么是“右派”,<wbr>但从老师非此即彼的口气猜测,后一句意味着很可怕的下场。<wbr>奇怪的是,发生这么严重的事,父亲对我并未惩罚,<wbr>估计是庞老师问了他平时的家教,他也在自责?<wbr>父亲将那封信交给我保存,我放在贴身小口袋里很多年,<wbr>直到文革大串联才丢失。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">三十年后我也做教师,从外地回上海,<wbr>费了很多周折终于找到庞老师,带着儿子去看她。那年她年逾七十,<wbr>一眼就认出我,说她从教五十年一直惦记的学生就是我,<wbr>始终放心不下。她也记得有这封信有这句话,其实前半句未必,<wbr>后半句似被她说中,<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">那真是刀刻火烙,<wbr>刻烙着那一代人二十年的惊吓与惧怕</strong>。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">父亲对我的家教,就是这样在“正能量”与“负能量”之间徘徊,<wbr>恐怕很纠结?这也是我自己做了父亲之后的纠结。哈姆雷特开场曰“<wbr>生存,还是毁灭,这是个问题”,那是经典。<wbr>但在中国这种灰不溜秋环境下,只能矮化为:“<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">说,还是不说,<wbr>这是个问题。</strong>”即使说,什么时候对孩子说,说到什么程度?<wbr>也同样让人为难。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我儿子上小学时,我们夫妇俩曾背着他认真讨论过这一问题,<wbr>最终决定到他上中学时开始说,循序渐进说。但在他五年级时,<wbr>官方所言“政治风波”发生,我的处境恶化,蔓延至他所在的小学。<wbr>两个穿军装的人在老师、同学注视下,把小孩从教室里叫出来盘问:<wbr>你父亲在家说了些什么?这就打乱了我们的循序渐进。<wbr>社会事件横插进来,穿上制服对一个十岁男孩喝问:“说,<wbr>还是不说,这是个问题!”我们不得不跟进,提前两年开始对他说。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">到他考大学那年,一听他执意要报文科,我又后悔,一时难以说服,<wbr>情不自禁,对他说了徐复观身为思想家、史学家,<wbr>一连阻止他四个孩子报考文科的故事。<wbr>徐复观大概也遭遇同样的难题,而且是逼急了,不得不言:“<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">在我们<wbr>这个国家这个时代,学文科不是犯罪,就是受罪!</strong>”</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我引徐氏言,实在是急不择言,该说的说了,不该说的也说了,<wbr>连底线都说破了。不料初生牛犊不怕虎,他不仅不服,<wbr>还把这句话写进高考第一天第一场的作文,回来还很得意,<wbr>说今天命题作文,恰好趁手,写进了这句话!这一下把我吓坏了,<wbr>吓坏了还不能说,说了怕影响他后面还有四场考试。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">他是该死未死,侥幸脱险,可能因为那一年上海考生剧增,<wbr>判卷量太大,临时抽调了很多高校教师去。<wbr>也不知道是哪位同行看到这一卷子,甚至可能是我复旦师兄、弟,<wbr>猜到其父是落难同窗,心有戚戚焉,遂将枪口抬高一寸,<wbr>放犬子过关?</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">孔子遗教甚多,宏观论政不过尔尔,我向来瞧不上。<wbr>但有一句人事微观,让我心服口服:“可与言而不言,失人,<wbr>不可言而言,失言。”那是两千五百年前的古训,先秦上古,<wbr>人与人不是密集交往,动如参商,他怎么会有如此精细的分辨率,<wbr>分辨之后又在两难之间纠结?今人赞佩此言,<wbr>多为成年人平辈交往的苦恼,如鲁迅那一“豪猪间距及其刺”<wbr>的名言。孔子当年也多半如此?</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">但我以为这是个家庭教育问题,失言还是失人,<wbr>首先发生在两代人之间?</strong>网上曾讨论顾准生前对孩子教育的失误,<wbr>他是出于爱子之心,刻意隐瞒已经看到的真相与他真实的思想,<wbr>为避祸,不忍对妇雏言,以致上下两代人精神隔绝,终成悲剧。<wbr>顾准尚如此,千千万万如我之普通家庭则更感为难。<wbr>现在的情况好一些,即使为父不言,孩子们在网络上也能看到,<wbr>但问题还是存在,估计还要传代,真不知还要传多少代?</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><img src="https://mail.google.com/mail/u/0/?ui=2&ik=9f528017b1&view=fimg&th=14c18d65a716015f&attid=0.4&disp=emb&realattid=ii_14c121a190ab57ee&attbid=ANGjdJ_TQpZDtB5kiSERdlA2u0fvfUF3PNny-yfHkcjstiCt7q8s_lm3sKfEmWGThQvREoR0bC8gg2BP0vDQ288w80_2YUtzJHqqtLoHSGhv6Uhhed-tnqe6N__5RDM&sz=w2-h2&ats=1426347537418&rm=14c18d65a716015f&zw&atsh=1" alt="内嵌图片 6" width="1" height="1" /><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">(顾准,1915-1974,被划为右派后,<wbr>顾准的子女与他划清界限,“生不再见,死不相别”。)<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我三年级入队戴红领巾,那一天父亲很高兴,把中队副、<wbr>学习委员这些“正面符号”看得很重,以后陪他出门,<wbr>都要我把红领巾、两道杠佩戴好,恨不得把队旗都给他扛上。<wbr>星期天还这么穿戴对一个女孩问题不大,对一个调皮捣蛋的男生,<wbr>心理上那股别扭,今天还记忆犹新。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">其实我少年时的“职务”就停留在这一级,一直升不上去,<wbr>因为打架犯错误,还曾撸掉一道杠,降为小队长。<wbr>有时候他心情郁闷,也会把我当倾诉对象,说些政治不正确的话,<wbr>今天看来是没什么大不了的牢骚话,但他很紧张,说完又自言自语,<wbr>又像在叮嘱我:“不能说,不能说啊,说了就是对现实不满。”<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #000000; word-wrap: break-word !important;">他都<wbr>说了,却又让我不说,纠结到什么程度?</span></strong>我那时似懂非懂,<wbr>只能闷着头琢磨什么叫“对现实不满”?</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">1966年文革开始,我小学毕业,按理不能参加大串联。<wbr>父亲请邻居家一位高中生带我出门(即那位抢着刮锅底的仁兄,<wbr>待我很好),给我五元钱,说还是要出去“闯闯”,“经风雨,<wbr>见世面”,<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">可见他又很正统,紧跟“正能量”</strong>。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我们一路南下,到了五羊城,五元钱早就花光了,在接待站吃饭、<wbr>看病只能打借条,签我自己名,单位则写那位高中生的学校,<wbr>不能署小学名。巧就巧在第二年,我们这届小学生按照居住地分配,<wbr>正好进了这所中学,广州方面将此借条寄过来清账,还真寄到了。<wbr>父亲二话不说,认账还钱,我记得有二十几元,当时也不是小数。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><img src="https://mail.google.com/mail/u/0/?ui=2&ik=9f528017b1&view=fimg&th=14c18d65a716015f&attid=0.3&disp=emb&realattid=ii_14c121a1a0ab8971&attbid=ANGjdJ-1mUQrpxKifPuKAJ-3t4o9SaMSskncIFUlSygjwxj-iiAJxjdOMg64ALOhSZFsymbltJlF0Dx0Gn6QbV7bYFuJVb8MrE9ruNO4X-mpJpqpfc13KU_NL2DUdYA&sz=w2-h2&ats=1426347537418&rm=14c18d65a716015f&zw&atsh=1" alt="内嵌图片 5" width="1" height="1" /><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">(大串联乘车证)<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" />1968年春,是我进中学第二学期,因为读野书、读闲书,<wbr>终于闯下塌天大祸。当时高中生们私下传阅香港版《金陵春梦》,<wbr>我也挤进去排队看到了,半懂不懂,<wbr>只学了书中蒋介石的宁波口头禅到处说,还到处写,今天叫“<wbr>后现代涂鸦”。一不小心佛头着粪,前面同学已经写好“<wbr>毛主席万岁”,我胳膊肘压着没看见,提笔就在上面写三个大字“<wbr>娘希匹”,扔下笔即走。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">第二天这张讲台就被抬进专案组,上面有反动标语,要破案,<wbr>公安局警车也来了。我很快去“自首”,是无意不是有意,<wbr>但还是定性为“敌情内处”(敌我矛盾,人民内部矛盾处理),<wbr>差点没逮捕。这一下塌了天,父亲大怒,再不鼓励我多看书、<wbr>读闲书,而是将我的小书箱撬开,不管正能量、负能量,<wbr>一把火烧个精光。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">水火无情,那次溺水应该把我溺死,当死未死,<wbr>是有两个人暗中同情,施以援手。一位是我班上的辅导员李敏,<wbr>她也对我有所偏爱,事发后找我谈话,勉励我不要消沉不要背包袱,<wbr>说着说着她自己也掉泪;<wbr>与此同时则去找她当时的恋人高中部正掌权的红卫兵团长,<wbr>两人私下商量,能护住就护住,不能将我推给公安局逮捕。(注6)</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; font-size: 14px; word-wrap: break-word !important;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #7f7f7f; word-wrap: break-word !important;">注6:四十年后,李敏见我追思李慎之的文章“危城别慎之”,<wbr>追忆起她也是无锡李氏家族,与慎之那一支沾亲带故。<wbr>慎之打成右派后,逢三年大饥荒,将女儿伊白遣散到无锡老家就食,<wbr>李敏记得那时年幼,还与伊白一起玩过。2000年我被点名,<wbr>慎之最后一次来南方,见上大校长钱伟长,夜谈甚洽,<wbr>他们也是无锡同乡,谈到过我处境。这世界就这么小,一前一后,<wbr>相隔四十年,李氏家族相继援我,似乎冥冥中有什么注定?</span></strong></span></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">还有一位更神奇,是当时的工宣队队长蒋师傅。<wbr>我毕业时他去父亲单位外调,<wbr>一看档案竟是失散多年的50年代好友,<wbr>回来后不仅没有把上述材料写进我政审表,<wbr>还将我档案里的这一材料抽出来销毁了,这要冒多大的风险?</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">这件事父亲瞒了我多年,我一直蒙在鼓里,背了多年包袱。<wbr>直到五年后,插队结束,招工开始,那个政工干部看过我档案,<wbr>远兜远转,反复盘问一个家族深处的海外关系——<wbr>你有一个奶奶的堂房弟弟在台湾,是否知道?我当然不知道。<wbr>我知道的是自己有政治问题,却压根不问,好像他又不知道?<wbr>回沪后问父亲,他到这时才把谜底说穿。<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><blockquote style="margin: 0px; padding: 0px 5px; max-width: 100%; border-left-width: 5px; border-left-style: solid; border-left-color: #963135; color: #3e3e3e; font-weight: 700; font-size: 20px; font-family: \’Microsoft YaHei\’; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><p style="padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; font-size: 18px; word-wrap: break-word !important;">3.“你那个自由主义,危险哪!”</span></p></blockquote><p style="padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">1970年初中毕业,69届是“一片红”,全部去外地,<wbr>一个不能少。我选择去国家没有分配的兰考,母亲无论如何不同意,<wbr>那地方太苦。是父亲说服母亲,还是让我去“学焦裕禄”吧,<wbr>多吃点苦,也许能成人。临到火车站送别,他自己想想也流泪。<wbr>父亲十来岁从乡下到上海谋生,受够歧视,自学成人,终于站住脚,<wbr>想不到儿子到了这个年龄,竟还是离开上海下乡当农民?</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">其实我当时的动机也有两重性,<wbr>既仰慕那里有一个高中生组成的集体户,很正统,好读书,同吃、<wbr>同住、同劳动,远离小市民趣味,那样的集体生活吸引人,<wbr>用今天的话来说,有点“高大上”;<wbr>同时也是为了远离本校本届同龄人,他们都知道我写过反动标语,<wbr>指指戳戳,到哪儿都要背着这个包袱。<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">小市民趣味总是与政治压力交<wbr>织在一起的,一走了之,耳根清净</strong>。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">十五年后从北方回上海,不回来想回来,一回来却发现有隔阂。<wbr>语言是相通的,饮食是想念的,连空气之湿润也是倍感亲切的,<wbr>唯有心理不通,如换血型一般难受。隔阂就是十五年前那一步造成,<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><wbr>人一生是否有过远行,尤其是从上海这种小市民大城市出走,<wbr>对后半生影响甚巨</strong>。我不能不感谢父亲,<wbr>尽管他没有想到我现在说的这些,但当年他同意我远行,<wbr>关键一步没有拦阻,还助推一把,是他这一生对我最大的帮助。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">农村那几年,父亲就当我还在身边,按我在校时的零用钱标准,<wbr>每月一元,夹在信里寄,居然没有寄丢过一次。<wbr>当时我那个生产队工分值处于历史最低谷,干一天四分钱,<wbr>而且要到年底决算才能到手,父亲每月夹寄这一元解决我大问题:<wbr>盐、邮票、晚上看书用的灯油,就靠这一元钱支撑过来。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">为写这篇回忆,我让妻子找出当年记的一个小账本,<wbr>那时她与我一个集体户。也亏得她记那么仔细,<wbr>今天看看都觉得难以置信,也是以“分”计:油票8分,<wbr>灯油1角2分,盐1角5分,偶有10元以上“大钞”,<wbr>那是临到冬闲回沪,父亲寄来的路费。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">有一笔10元零2角,竟然是我叔叔所寄,<wbr>2角小票是我当时刚进小学的弟弟,说他也参加对我的支援!<wbr>与此同时,父亲还按月给我寄“学习与批判”“朝霞”“<wbr>数理化自学丛书”以及我要的其他书籍,所费不吝。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">那时家里的经济状况已经一年比一年紧。<wbr>父亲参加上海市干部慰问团,去江西井冈山慰问那里的知青,<wbr>轮到他“上山下乡”了,抽烟从“大前门”到“飞马”,<wbr>再到粗劣不堪的“阿尔巴尼亚”,一降再降。<wbr>母亲在沪拉扯三个弟妹,节衣缩食,艰难度日。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">父亲、长兄两个顶门柱依靠不上,小妹妹学费不能按时交,<wbr>在学校里受老师的白眼。妹妹后来是当笑话说,为兄者闻之黯然。<wbr>原来在我离家后,父亲一心供我自学,<wbr>竟然连妹妹的学费都不能按时交?这在我们家是从来没有过的。<wbr>身为长子,不能不感到愧疚。前年她女儿出国留学,<wbr>我坚持要赞助学费。两个大人一谦让,小姑娘在一边疑惑起来:“<wbr>大娘舅,你这是何苦呢?”我只能笼而统之说:“我欠你妈妈的,<wbr>你还小,不懂。”</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">1972年招工进厂,零用钱不必寄了,<wbr>但父亲还是按月给我寄上海出的书刊杂志,以致我周围的工友、<wbr>干部都羡慕,到时候就找我借阅。后来那位老崔书记出差去上海,<wbr>与父亲谈得来,还成了朋友。<wbr>1978年我开始报考同等学力研究生,<wbr>父亲成了我搜集自学资料的后方,无论要什么书,<wbr>挖空心思也要找来,有求必应。<wbr>有一次在福州路旧书店看到有人要出手文革前本科历史教材,<wbr>是我需要的,他居然跟着这人走,盯着要,一直跟到这人家门口,<wbr>以高于书店收购价买下。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我那几年也背运,三年考四次,每一次都发生事故或故事,<wbr>最后一次愤懑之极,掷笔废卷,不想再考。<wbr>父亲给我写了一个小条屏,让我立在书桌上:“生当作人杰,<wbr>死亦为鬼雄,至今思项羽,不肯过江东。”他激励我再考,<wbr>抓紧时日,连过年也不必回来。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><img src="https://mail.google.com/mail/u/0/?ui=2&ik=9f528017b1&view=fimg&th=14c18d65a716015f&attid=0.1&disp=emb&realattid=ii_14c121a32466ee09&attbid=ANGjdJ_PgLhMqa3Mh0PYvDCUOd5llZN_VLEIFjrm3RU6ZCdCBh62PXv_93VwANEOXesNTPDJiegcBZBpkzNiGn_lUMcGlReeqwV_kYetwUHUMRBHbK9jtjwIkQfEVC4&sz=w2-h2&ats=1426347537420&rm=14c18d65a716015f&zw&atsh=1" alt="内嵌图片 3" width="1" height="1" /><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" />(描绘恢复高考后青年复习备考的油画《1978年·夏夜》,<wbr>程丛林作)</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我是“不过江东”了,但弟妹告诉我,<wbr>那些年父亲每到年三十就不高兴,为一点小茬口就发脾气。<wbr>家人知道为什么,屏息敛气,陪着小心过年。最后一次考上,<wbr>按父亲约定什么都不必说,接到录取通知时,发七字电文即可:“<wbr>捷报归来当纸钱。”他还真拿着那张电报纸,到爷爷遗像前点燃,<wbr>算是还了心愿。直到这时候,我对父亲的“文人字画”“文人情志”<wbr>才有了一点理解。(注7)</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; font-size: 14px; word-wrap: break-word !important;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #7f7f7f; word-wrap: break-word !important;">注7:父亲这种文人性格,后来还做成一件事,值得补注。<wbr>80年代初,两岸民间交往解冻,他去苏州寒山寺游览,<wbr>遇一台湾旅行团,遂有攀谈。父亲说:“我有个舅舅在台湾,<wbr>失散多年,也不知是否还在人世。”</span></strong></span></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; font-size: 14px; word-wrap: break-word !important;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #7f7f7f; word-wrap: break-word !important;">对方问姓甚名谁?父亲说出名字,一台胞惊呼:“哎呀,<wbr>那不是我们街坊杨爸爸吗?天天见的啊。”父亲喜出望外,弯下身,<wbr>即在路边垫着膝盖草书一封,托他们带去。我们笑他一厢情愿,<wbr>那是顺嘴人情,怎么可能带到?但父亲坚信老派人有老派人的诚信,<wbr>寒山寺下膝盖书,必能带到!</span></strong></span></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; font-size: 14px; word-wrap: break-word !important;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #7f7f7f; word-wrap: break-word !important;">还真给他说中了,杨老先生很快回信,父亲给奶奶念信,<wbr>一开头竟是暌隔五十年的乡音称呼。听一声“三姐姐”,<wbr>奶奶跌坐痛哭:“这么多年了,你还活着啊?你是人还是鬼?”<wbr>这才对我“痛说革命家史”,她也“隐瞒”了五十年。此前“<wbr>杨爸爸”一直“潜伏”在父亲和我档案里,鬼影幢幢,害苦两代人,<wbr>就这样突然“还阳”,成活人,可以交往了。</span></strong></span></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; font-size: 14px; word-wrap: break-word !important;"><strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;"><span style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; color: #7f7f7f; word-wrap: break-word !important;">我97年初访台湾,即遵父命去探望。说起我们遭他们的罪,<wbr>他们竟不陌生,也是“痛说革命家史”,然后还总结:“一样的啊,<wbr>我们那时也因为你们不受重用,也是有档案有记录,不敢说,<wbr>不敢说啊。”原来我们也是他们的鬼?两岸一家亲,我们互为鬼!</span></strong></span></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">1985年我研究生毕业回沪,一开始是在军队院校任教。<wbr>那年春节,父亲工作单位突然送来一份拥军优属的蛋糕与春联,<wbr>我开门一愣,一时还适应不了自己身份的变化,待明白,<wbr>转过身拿父亲取笑:“你已到了这把年纪,怎么回过头去成了军属?<wbr>”</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">但他比我看重这一身份,80年代军界风气尚好,<wbr>我也认同那一年代,业务努力升职较快,父亲更要我珍惜。<wbr>星期天回家,饭桌上每有不当言论,他把筷子一放,开口就是:“<wbr>你是军人,团级军官了,怎么能这样说!”<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">他这辈子最钦佩彭德怀为民请命,但到晚年开始怀念毛,<wbr>而我始终同情胡耀邦,于是好不容易团聚,又起新的口角。<wbr>他认为我是“知识分子偏见”,<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">我认为他有“斯德哥尔摩综合症”,<wbr>他弄不懂这些洋名词,就说我“忘本”</strong>。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">对他伤害最深的是有一次争辩什么类型的干部好,<wbr>什么类型的干部坏,我脱口而出:三十年来就数宣传干部最坏,<wbr>中国的事情全是他们在帮着撒谎,愚弄百姓!父亲气坏了,“砰”<wbr>地一声,摔门就走。<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">事后懊恼,确实是我“忘”了“本”。忘记父亲本来就是宣传干部,<wbr>芝麻绿豆大的官,搞了一辈子文宣,但如果不是他的文墨气熏染,<wbr>我幼时怎么能从小市民弄堂氛围中脱颖而出?现在披着一身老虎皮,<wbr>还口无遮拦,妄议朝政,那不也是他的“本”,他的“基因”<wbr>在作怪?</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">还有一次是看央视国际新闻,非洲某国发生军事政变,<wbr>军人开枪打学生,<wbr>这个国家的新闻发言人却说是学生和民众残害军人,<wbr>并播出一些军人遇害的照片。父亲为之啧啧,说这还像什么话,<wbr>怎么能这样对待军人?他以为我能领情,<wbr>他在维护我军人身份的尊严,不料父子俩又争了起来。</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">从不议论时政的母亲突然开口,抢白父亲:这是屁话!<wbr>当兵的手里有枪,他不开枪,老百姓怎么会围上去打他?<wbr>平时看新闻父亲有文化懂政治,还懂一点国际知识,<wbr>总是他给母亲讲解,这一次母亲突然开口,一语破的,让我称奇。<wbr>看来母亲一辈子对父亲忠心耿耿,却没有受父亲的职业熏染,<wbr>还保留着一个自然人的本性,凭本性判断,<wbr>比父亲的文化更容易接近本相?</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">我转业脱离军界,父亲猜到原因,很伤心,但从未道破。<wbr>我在外面写的那些文章,也不对他说,早年是他担忧我,<wbr>后来是我担忧他,再不想让他担惊受怕。其实他一直在关注,<wbr>背着我把每一篇文章都找来看,越看越担心,却也不点破。<strong style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;">父子俩都<wbr>识字,就在这一紧要处,心知肚明,互不说破。</strong><br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">直到2005年他病重,我要去台湾“中研院”讲学,<wbr>此前行期已定,对方在等,不得已去医院告别。<wbr>他在病榻上支起身子,突然说:“你那个自由主义,危险哪!”<wbr>这就一下子破了题。闻言愕然,不知说什么好。我无言以对,<wbr>只能沉默。母亲此时则站回父亲的立场,<wbr>念叨庞老师五十年前那封信,幽幽地说:“你就不能少说说吗?<wbr>还要放毒啊?”</p><p style="margin-top: 25px; margin-bottom: 25px; padding: 0px; max-width: 100%; clear: both; min-height: 1em; white-space: pre-wrap; color: #3e3e3e; font-family: \’Helvetica Neue\’, Helvetica, \’Hiragino Sans GB\’, \’Microsoft YaHei\’, ΢ÈíÑźÚ, Arial, sans-serif; font-size: 15px; line-height: 24px; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;">那是父亲留给我的最后一句话,他是悬着心走的。说?还是不说?<wbr>这到今天还是个问题。或如母亲言,即使说,也少说?庞老师走了,<wbr>父亲走了,只剩母亲还悬着心,可怜天下父母心!<br style="margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important;" /></p><img src="https://ci3.googleusercontent.com/proxy/GGC7Z5Olo_n_tEFE7Zm8NW1xqo4_UUDQY46ODjEIgbiJMz2mHom34GP1xpyyWo25CqB73lfySiV1BfiWjH5i0IdEPl2LBGwmPu2LvYXFFQ6U1YzZJJsaAB0Fye5duFC8cWUp3F0U-ppzutdwqwv14ZDsXFHkCiaANblwbrgJJEWud5aoq5hdD_CprCLrh9Vr968WoRrzCZqvfpXrdmF5enc=s0-d-e1-ft#http://mmbiz.qpic.cn/mmbiz/E6ME5dOJ0oq6tpVRtVMiarReHWjSyyFUkM3NE7kg7IPvX28YGmVicyYT7VFMvXpaMzoXEANQuvRLAciat3Yiby6NIA/640?tp=webp&wxfrom=5" style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important; width: auto !important; background-color: #ffffff;" alt="" /><br style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;" /><br style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; margin: 0px; padding: 0px; max-width: 100%; word-wrap: break-word !important; background-color: #ffffff;" /><span style="color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 14.3999996185303px; background-color: #ffffff;">作者:朱学勤腾讯·大家专栏作者,学者</span><br /> </div> </div>